Hari demi hari, air itu
mengalir semakin lesu, payah
melepasi jeram besi dan api.
Suram langit tak bawa erti, apa-apa
petir bawa guruh yang kering, jerit
tanpa ada ganasnya.
tanpa ada ganasnya.
Lalu hati menjadi kanvas yang hodoh, simpati
rekah-rekah tanda tandus, lukisan
itu seakan-akan telah mati.
itu seakan-akan telah mati.
[nizam.ariff - 24.5.2011]
.
No comments:
Post a Comment